Monografija “Juraj Neidhardt – Arhitekt, urbanist, planer, teoretičar, edukator i publicist” je nastala na inicijativu akademika Zlatka Ugljena arhitekte i nekad studenta profesora Juraja Neidhardta, a u izdanju Akademije nauka i umjetnosti Bosne i Hercegovine, u 2019. godini.
Živeći i radeći u pariškom miljeu poznatih umjetnika i arhitekata, 30tih godina 20. Vijeka prihvatio je duh moderne arhitekture, ali nikad nije dozvolio da svoju individualnost podredio bilo kome. Kada je zbog ekonomske krize ostao bez posla kod Le Corbusiera rekao je: “biću gladan, ali neću da radim po diktatu nekog konzervativnog investitora.” (Tatjana Neidhardt)
Monografija sadrži studije o arhitektonskom, teorijskom i nastavničkom radu Juraja Neidhardta. U prvoj studiji predstavljen je period Neidhardtovog života i rada, od rođenja, školovanje, studij arhitekture te praksa kod poznatih evropskih arhitekata i njegov profesionalni rad u Zagrebu do 1938. godine. Autor ove studije je dr Tomislav Premerl, arhitekt i historičar arhitekture.
Drugi dio monografije obuhvata period života i rada Juraja Neidhardta od dolaska u Sarajevo 1938. godine pa do smrti 1979. godine. To je period intenzivnog projketovanja i građenja radničkih kuća i naselja i utjecaj stare bosnake arhitekture na nova moderna zdanja. Slijedili su projketi javnih zgrada, škola, fakulteta, republičkih organa Bosne i Hercegovine i urbanističkih planova. Autor teksta ovog perioda rada Juraja Neidhardta je dr. Ibrahim Krzović, prof. emeritus, historičar umjetnosti.
U monografiji su i faksimili korespondencije Juraja Ndeidhardta i Le Corbusiera, popis objavljenih pisanih radova Juraja Neidhardta, popis radova o djelu Neidhardta, hronološki popis njegovih projekara i realiziranih objekata, te biografija.
Jednom prilikom studenti su pitali Naleta: „profesore sta je za vas sreća?“, a on je odgovorio: “Znate, šetao sam sa mojojm kćerkom Tanjom (5 godina) Obalom uz Miljacku, bilo je hladno, meni su ruke bile ledene. Držeći me za ruku, svojim dahom je nastojala da je ugrije. Eto, to je za mene sreća.” (Tatjana Neidhardt)